Amylase

نام روش اندازه گیری
photometeric
نام های مشابه
چک شد

نوع نمونه
سرم ،پلاسما همراه با EDTAيا هپارين، ادرار
حجم نمونه
500لاندا
کمترین حجم نمونه
200لاندا
پایداری در دمای اتاق
7روز
پایداری در دمای یخچال
7 روز
پایداری در دمای فریزر
1 سال-
نیازهای همراه نمونه
نام و نام خانوادگي ،نوع نمونه. کد پذيرش. سن . ساعت جداسازي
راهنمای جمع آوری نمونه
-
اطلاعات لازم از بیمار
سابقه
زمان و روز انجام آزمایش
روزانه
معیار رد نمونه
نمونه هاي بدون درخواست يا بدون ثبت در نرم افزار ازمايشگاه .نمونه فاقد مشخصات يا ناقص بودن مشخصات (نام . نام خانوادگي. کد پذيرش .سن بيمار ).خوانا نبودن اطلاعات . حجم ناکافي . شکسته بودن لوله. هموليز-نخواندن بارکد نمونه توسط دستگاه
مدت زمان انجام آزمایش
1 روز
جوابدهی اورژانس
1 ساعت
مدت زمان نگهداری نمونه پس از انجام آزمایش
يک هفته در دماي يخچال
آمادگی لازم قبل از نمونه گیری
ترجيحا ناشتا

تفسیر بالینی
سنجش ميزان سرمي آميلاز بعنوان يک روش تشخيصي حساس و مفيد در بيماران مبتلا به پانکراتيت حاد است که با درد شکم مراجعه نموده اند. اما آميلاز ادرار در پانکراتيت حاد بطور زودرس بالا ميرود.سنجش سطح سرمي ليپاز حساسيت و اختصاصيت بهتري نسبت به آميلاز دارد و معمولاً همراه با آن درخواست مي‌گردد. بهرحال براي ارزيابي دردهاي شکمي سنجش هر دوي آنها توصيه مي‌گردد. در حدود 80% افراد مبتلا به پانکراتيت حاد در طي 24 ساعت اول افزايش آميلاز سرم داشته اند. در موارد مسموميت با سموم ارگانوفسفات نيز اندازه گيري ليپاز و آميلاز توصيه مي‌گردد. علل افزايش آنزيم هاي پانکراسي عبارتند از پانکراتيت حاد، پانکراتيت مزمن،پسودوکسيت پانکراس،آسيت پانکراسي،آبسه پانکراس،نئوپلاسمهاي پانکراسي يا مجاور آن ، ضربه به پانکراس و سنگهاي موجود در مجراي مشترک. مقادير پايين آميلاز سرم ممکن است در مبتلايان به پانکراتيت مزمن،نارسايي احتقاني قلب(CHF)، ماه دوم و سوم حاملگي، کانسر دستگاه گوارش ، شکستگي استخوان و پلورزي ديده شود.
احتیاط ها
از علل غيرپانکراسي افزايش آميلاز : ضايعات التهابي غدد بزاقي(اوريون)،زخم پپتيک پرفوره،انفارکتوس يا انسداد روده،سندرم حلقه آوران، بيماري مجاري صفراوي، سيروز کبدي،آنوريسم آئورت،پريتونيت،آپانديسيت حاد، ضربه مغزي،سوختگي ها،پس از عمل جراحي،کتواسيدوز ديابتي،کارسينوم خارج پانکراس خصوصاً مري، ريه و تخمدان. آميلاز سرم از طريق ترشح ادراري پاک سازي مي‌گردد.افزايش آميلاز ادراري بمدت طولاني تري نسبت به افزايش سطح سرمي آن رخ مي‌دهد.در نارسائي کليوي ممکن است آميلاز سرم تا سه برابر حد طبيعي افزايش يابد که فاقد اهميت باليني است، در اين موارد آميلاز ادراري طبيعي يا پايين است.داروهائي که سبب افزايش سطح سرمي آميلاز مي‌گردند :داروهائي که سبب اسپاسم اسفنکتر اودي ميشوند(مثل کولينرژيکها،بتانيکول،کدئين،فنتانيل،مپريدين،مورفين و پنتازوسين)؛داروهايي که سبب پانکراتيت ميشوند(مانند آمينوساليسيليک اسيد،آموکساپين،آزاتيوپرين،سايمتدين،کلوزاپين،ديازوکسيد،گلوکوکورتيکوئيدها،مشتقات هيدانتوئين،هيدروکلروتيازيد،ايزونيازيد،مرکاپتوپورين،پني سيلامين،)برخي داروها نيز سبب التهاب غده بزاقي پاروتيد و افزايش آميلاز ميشوند.